तिने काळीज देताना… उसासे. मंद टाकावे
रित्या ओंजळीला भावनांचे भार ते द्यावे..
तुझ्या त्या… लोचनांनी तीर वर्मीच सोडावे…
पुन्हा जन्मून जखमा प्रेम त्यातून सांडावे..
लिहिले काय भाळी या कुणा मी योग्य पुसावे..
तुझ्या रेषात हाताच्या मी माझे भाग्य शोधावे.
तुझे ते बोलणे लाडे तुझे लटकेच ते रुसवे.
कधी ते स्वप्न भासावे.. कधी सत्यात उतरावे..
तुझ्या केसात गंधांचे..कसे गजरे मी माळावे
जणू गंधाने…गंधाला..सुगंधी गंध वाटावे
ओठांचे बहाणे. कसे… ओठात झेलावे..
जणू बेहोष होताना.. जरासे कैफ गोठावे
तुझ्या मिठीत मिळती रे मला ते सर्द ओलावे..
मला वाटे आता सा-या क्षणांनी धुंद पिघळावे
कधी थांबू नये आता.. प्रवासा प्रीतीच्या जावे..
वळणावरी कुठल्या तरी वळणास बिलगावे
दिशा दाही… तरी कुठल्यातरी दिशेस हरवावे
दरीच्या खोल कुशीत स्वत:चे पाय पसरावे..
हललेही नाही ओठ तरीही केले कुणी कांगावे.
शब्द नाही बाहेर पडले.. धाडले कुणी सांगावे
Dhapali 😀
http://wp.me/sgI70-6199
खुप छान😊