भरून येता आभाळ
तू खिडकीपाशी का येतेस..
दिसलो मी कि पडदा हळूच
ओढून तू का घेतेस..
कोसळला तो मुसळधार कि
चिंब चिंब तू हि भिजतेस..
अनोळखी न बेभरवशी
पावसास त्या का मिळतेस
समोर येत माझ्या तू
पडदा लज्जेचा का ओढतेस..
खात्री करुनी घेण्या माझ्या गमनाची
तिरपा कटाक्ष का टाकतेस..
मोह न होतो, परी सर्वथा..
तू प्रीतीची फुले पांघरतेस..
असा कोण तुझा तो पावूस लागतो…
त्याला तू जवळी करतेस..?
कविता छान आहे.
प्रेमात पड्लेला प्रियकर नेहमी स्वत: ची आणि पावसाची तुलना का करतो ?
Sundar…!!! Khupach chaaan…!!!
Chan aahe re kavita. Aani blog pan mast kelay, ekdam diffrent look. Tu kavita aani Vegala kelas tar, sahaj mala vatla mhanun bol lo bara ka. Pan asu de, chan aahe ekunach. Aani kavita tar kay sundar, nehmi sarkhi.
APRATIM MITRA….!!!! Khupppppppch chann…!!! AMEZING..! Too GOOD…!!! Jinklais…!!