तू असा अव्यक्त का झालास..एका एकी..
तू आलास तेव्हा होती किती अपुली ‘एकी’
गरजलास, बरसलास… वणवा कसा केलास शांत
प्रसन्न, उल्हासित केलेस झालेले मन क्लांत..
त्याच दिवशी झाली मैत्री, केलेस घर मनात..
खरा पावूस अनुभवला मी माझ्या तना-मनात…
तुझ्या येण्याने आली भूमिलाही हिरवळ..
आजही आठवतो तुझ्या येण्याने पसरलेला तो दरवळ…
श्रावणात तर तुझा रंगच न्यारा असायचा..
सोबतीला आकाशात इंद्रधनू असायचा..
सूर्य रुसलेला तरी दिशा,निशा सोबत होत्या..
पागोळीच्या पाण्यासोबत…ठरलेल्या भेटी होत्या..
आता गेलाच आहे तरी वेडी आस आहे..
पुढच्या वेळेस आपली भेट हमखास आहे..
असाच ये वाजत गाजत… मुसळधार…
चार महिने ऐकू दे सतत तुझी संततधार..
डोळ्यात पाणी आणून तुझी वाट बघतोय…!~
स्पंदन 