ऊन – पाऊस

आता झाले आहे खूपच उन.. उनही जात नाही आयुष्यातले..
उन्हालाही वाटते आहे बरे इथे माझ्या आयुष्यातील उन बघायला..

माझी काहिली होत आहे.. उन्हाने आणि तुझ्या नसण्याने सुद्धा..
उन मात्र अजून तळपतो आहे तेजाने… आनंदला आहे त्याच्यातला आगीचा गोळा सुद्धा..

बहुतेक मुक्कामाला आहे उन कायमचे… पावसाचे आभूट हि पडत नाही अधून मधून..
वळवाच्या पावसासारखे.. गार गार वारासुद्धा नावालाच आहे हो..दिसत मात्र नाही..कधीपासून..

संध्याकाळ होतेच आहे.. रोजासारखी… वाटते जरा आकाश भरल्यासारखे….
वारा येतो उडवून नेतो ते हि ढग., शिल्लकच राहत नाही काही पावूस पडण्यासारखे…

ऊन – पाऊस

तू कौन है….

तू कौन है..
रहती है कहा पता तो नहीं…
पतछड भी नहीं.. पत्ता भी नहीं…
डाली भी नै.. शाख भी नहीं…
फिर क्यों लहराती है हवा के साथ…
क्या रिश्ता है तेरा उसके साथ..

तू बादल बिजली… बारिश की बूंद नहीं..
तू कतरा कतरा ठहरता मूंद भी नहीं..
तू न हरियाली.. न भीगी हुई कोई आंगन की जमीं..
तू कौन है
रहती है कहा पता तो नहीं..

तू संदल की आग भी नहीं.. तू यमन का राग भी नहीं..
न जोग तेरा किसीसे न संग हुआ किसीसे..
फिरभी धड़कती है सांसो में क्यों..
न जवाब तू न सवाल तू.. ग़ज़ल कोई या नज्म तू..
खुली हुई किताब तू… खोई किसी पन्नो में तू…
तू कौन है
रहती है कहा पता तो नहीं..
तू कोई तो है… यही सुकून की बात है…
बाकि जिंदगी से कोई खता तो नहीं….
तू कौन है

_ अखिल..

क्रमश:

कुणी हात पुढे केला तर द्यावा हात विश्वासाने एखाद्याच्या हातात..
कुणी आर्थिक मदत पुढे करून छातीवर हात टाकण्यापेक्षा…
कितीतरी विश्वासू असतात असे हात..
कदाचित त्या हातांवरच्या रेषांमधेच
दडलेले असेल आपले उज्ज्वल आयुष्य.
हात पुढे करायची कृती करायला काय हरकत आहे…
इतके वाईट अनुभव आले असताना त्याच अनुभवांना लावलेली मोज्मापेची पट्टी
प्रत्येक नवीन क्षणांना लावलीस तर कधीच कुणावर विश्वास नाही ठेवू शकणार तू….
माझ्या डोळ्यात तुला दिसतोय का दगा फटका करणारा लवलेश?
तू म्हणशील असे भावनिक होवून शब्दफेक करण्याचा वय निघून गेलाय…
वय अस थोडीच निघून जात …. आणि वय हे एक मोजमाप आहे हे विसरलीस..
प्रत्येक क्षणाला जिवंत करणारी कृती करणा-याला न वय असत… न अनुभव..
तो विश्वास देतो… आणि श्वास देतो..
विश्वास असेल तरच काळात न कोण विश्वासू आहे आणि कोण विश्वास घातकी

( आगामी क्रमश: मधून )