हि पाऊसवेळ …
मनामनाच्या धरतीवर
कोसळणारी सर हि “सैल”
तन चिम्बून जाते.
मन थांबून म्हणते..
सखे साजणी मला तू मिठीत घेना नाहीतर…
सरून जाईल “वेळ”
मन मनात गाते
मन सचींब भिजते
मनामनाच्या गाभा-यात सूर उमटतो..
.”सुरेल”
ऐक साजणे…
पाऊसगाणे
हिरव्या हिरव्यारंगामधले पाणीशार ..
“अमृत वेल”
मला आवडते
हि कातरवेळ..
चिंब चिंब भिजविणारी. अशी अशी ही
‘पाऊसवेळ”
असतेस कुठे ग
जेव्हा पाऊस पडतो..
निघून जाईल सखे साजणी आयुष्याची…
“प्रेम वेळ”
स्पंदन 
Chan jamaliye kaveeta.. 🙂
are Akhil rao kal mi kavita post keli hoti rao blog var aaNee aaj mala orkut var testimonial aali aahe majhich kavita kaya karava kahee samajat naahee…. 😦
mast yar