गृहिणी

इथे मला थोड सांगावस वाटत … आता आर्थिक दृष्ट्या किती गरज असते हा प्रत्येक कुटुंबाच्या आर्थिक कुवतीनुसार ठरत असणारा भाग आहे.. परवाच सकाळ च्या मुक्तपीठ या पुरवणीमध्ये एक लेख वाचला… कि एक दाखवायचा प्रोग्राम होता त्यात मुलीने स्पष्ट सांगितले कि मी गृहिणी म्हणून राहणार आहे.. मी त्याच्याकडे एक करीअर म्हणूनच बघते..
माझ्या दृष्टीकोनातून,
लग्न झाल्यावर स्त्रीत्वाचे सुखाचे क्षण, नवर्यासाठी केलेला गरम गरम चहा, तो ऑफिसमधून आला कि त्याला किचन मधून येणार स्वयंपाकाचा सुवास, (एकमेकांसाठी अपेक्षेनुरूप वागणे) त्याने त्याच्या चेहऱ्यावर दिसारणारे सुख, एकूणच पुढे निर्माण होणारी पिढी, त्यांची जोपासना, त्यांच्यावर करायचे संस्कार, आई -वडिलांची सेवा, आनंदाचे कित्येक क्षण तयार करता येण्यासारखे असतात, दोघांनी नोकरी करून निर्माण होणारा तणाव, एकमेकांसाठी अनुपलब्धता , त्यातून निर्माण होणारी क्लिष्ट नाती, त्यापेक्षा तिचे गृहिणी होण्याचे मत मांडणे मला बरोबर वाटते.
खाण्यासाठी जगण असाव का जगण्यासाठी खाणं? आपण उगाच जास्ती पैसा निर्माण करायला जातो आणि त्यात आपली मानसिक आणि शारीरिक दमछाक होते,
कारण प्रत्येकालाच भरमसाठ पैसा कमावणे शक्य नसते, हफ्त्याच आयुष्य आपण बनवतोय……. अर्धी सुखाची भाकरी खायची सोडून….. काय हवे आणि काय नको यात आपण गल्लत करतोय असा नाही का वाटत?